Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi stanowi jedno z najstarszych świąt maryjnych, którego chcieli wyznawcy Jezusa w starożytności chrześcijańskiej. W VII wieku Kościół wyznaczył na ten cel dzień 1 stycznia, ale do liturgii Kościoła wprowadził je dopiero papież Pius XI w roku 1931 na wspomnienie 1500. rocznicy soboru w Efezie (431), który ogłosił, że Maryja jest “Theotokos”, czyli Matką Boga, a nie tylko człowieka. Pius XI wyznaczył na pamiątkę tego święta dzień 11 października, po czym reforma liturgiczna z roku 1969 podniosła święto do rangi uroczystości nakazanych i przeniosła na dzień 1 stycznia.
Ósmym dniem od Wigilii Bożego Narodzenia jest właśnie pierwszy dzień nowego roku, kiedy według prawa żydowskiego każdy chłopiec miał zostać obrzezany i poświęcony Bogu, zwłaszcza jeżeli był pierworodnym dzieckiem. Jezus jako człowiek z pokolenia Judy, a więc po ludzku Żyd zostaje obrzezany podobnie jak jego rówieśnicy. Kościół obchodzi uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, będąc wdzięcznym za zesłanie na świat Chrystusa i powołanie do życia osoby Maryi, dzięki której miały spełnić się dane ludzkości, jeszcze podczas sceny wygnania z Edenu w Genesis, obietnice ostatecznego odkupienia, zwycięstwa nad śmiercią, piekłem i złą mocą, zagrażającą ludziom od początku. Ten dzień jest poświęcony macierzyństwu Maryi i podziękowaniem za macierzyńską opiekę, jaką otacza Lud Boży. Matka Chrystusa to najdoskonalsze stworzenie, nowa Ewa – o ile pierwsza Ewa zgrzeszyła, to Maryja jest w katolicyzmie niemal Współodkupicielką rodzaju ludzkiego.
Protoewangelia Jakuba, która jest apokryfem napisanym około 150 roku n.e. ukazuje Bożą Rodzicielkę Maryję jako córkę dwojga świętych Joachima i Anny, którzy są pierwszymi świętymi Kościoła. Wedle dokumentu Maryja miała zostać oddana do świątyni, co było często praktykowane po to, aby przygotować się na przyjęcie Jezusa Chrystusa, czyli wcielonego Boga. Na kartach Nowego Testamentu Maryja występuje praktycznie od momentu Zwiastowania aż po zesłanie Ducha Świętego w Wieczerniku w dzień Pięćdziesiątnicy.
Anioł Gabriel przekazuje Maryi w czasie Zwiastowania dobrą nowinę, że zostanie Matką Syna Najwyższego, który odkupi lud swój od grzechów i pyta Maryję, czy zgadza się na taką, a nie inną wolę Boga; słynne “fiat” Maryi ukazuje całkowite oddanie się Bogu, po czym Maryja odwiedza swoją krewną, świętą Elżbietę, która zostanie matką Jana Chrzciciela. Następne wydarzenia to spis ludności w Betlejem, Narodzenie Jezusa, Pokłon Trzech Króli oraz ucieczka do Egiptu po rzezi niemowląt, nakazanej przez Heroda. Po śmierci króla powraca wraz z małym Jezusem i Jóżefem do Nazaretu. Następnie jest jeszcze scena odnalezienia w świątyni, kiedy Jezus pozostaje po święcie Paschy między uczonymi i rozmawia z nimi, a później w czasie wesela w Kanie Galilejskiej wstawia się za młodą parą, kiedy skończyło się stare wino. Przemiana wody w wino jest zarazem pierwszym cudem, jakiego dokonuje Jezus, mając pełnię władzy nad stworzoną naturą. Później Maryja stoi pod krzyżem Jezusa i jest świadkiem Jego śmierci i zgodnie z wolą ostatnią Syna święty Jan zabiera Maryję do siebie, aby się nią zaopiekować
To właśnie tam pod krzyżem zostaje Matką ludzkości i Matką całego kościoła apostolskiego. Jest wśród uczniów, kiedy Jezus Zmartwychwstały ukazuje się w Wieczerniku, a następnie przebywa w gronie apostołów w Jerozolimie. Tradycja głosi, że po wniebowstąpieniu Jezusa Maryja przebywała na ziemi jeszcze przez 12 lat. Według niektórych źródeł mieszkała ze świętym Janem w Efezie, a według innych w Jerozolimie. Po cudownym wniebowzięciu zostaje tylko pusty grób, który leży obok Ogrodu Oliwnego w dolinie Cedronu.
Dlaczego czcimy Maryję?
Najwyższy Kult zarówno publiczny, jak i prywatny przynależy tylko samemu Bogu. Maryja jest jedynie człowiekiem, ale zostaje wybrana i wyróżniona godnością ponad którą nie ma już nic – zostanje Matką Boga, czyli “Theotokos”. Kościół czci Maryję w sposób szczególny, twierdząc, że należy się jej cześć większa niż pozostałym Świętym, co liturgia nazywa kultem hyperduliae, czyli czcią wyjątkową. Godność Matki Boga zawdzięcza jedynie Jemu i nie zatrzymuje uwagi na sobie, tylko zawsze kieruje ludzi do swego Syna Jezusa, który prowadzi ich do ostatecznie do Boga Ojca.
Maryja jest patronką całego Kościoła powszechneg, bardzo wielu zakonów, miast, krajów, diecezji, a także patronką lotników, matek, motocyklistów, piekarzy, panien, prządek, szkół katolickich, studentów oraz asysty klościelnej. Rozwija się żywo dział teologii katolickiej nazywany mariologią, zainteresowanie budzą wszelkie uznane dotąd przez Kościół objawienia maryjne w dziejach chrześcijaństwa, wiele ludzi znajduje pociechę i odnowienie swej wiary w ciągle badanych objawieniach w Medjugorje; są też ludzie fascynujący się przepowiedniami maryjnymi, zwłaszcza tak zwanymi trzema tajemnicami fatimskimi. Jak sądzą niektórzy teolodzy, to sam Bóg pragnie, aby Jego Matka była bardziej niż do tej pory czczona i kochana nie tylko przez katolików.
