Podstawowe informacje
Adres: 32-100 ProszowiceBobin 29
Diecezja: Diecezja Kielecka
Parafia św. Anny – Matki NMP w Bobinie – parafia rzymskokatolicka, znajdująca się w diecezji kieleckiej, w dekanacie proszowickim[1] do której należą wierni z Bobina, Czajęczyc, Dalechowic, Kaczanowa, Kuchar i Wolwanowic. W 2005 roku parafia liczyła 1612 wiernych[2].
Parafia Bobin powstała około 1246, ale według niektórych historyków, ze względu na pierwotny tytuł kościoła św. Idziego, pozwala usytuować powstanie parafii w latach 1086 – 1138. Pierwsza udokumentowana wzmianka o Bobinie pochodzi z XIII wieku. Dnia 15 lipca 1249 odbywa się w Bobinie zjazd dygnitarzy przy Bolesławie księciu krakowskim i sandomierskim „in colloquio quod habuimus in Bobin”. Pierwszy wzmiankowany w dokumentach pisanych kościół w Bobinie pochodził z 1326; następnie w dokumentach z 1470 wspomniany jest drewniany kościół pod wezwaniem św. Idziego. Stał on w innym miejscu niż obecnie, w zachodnim krańcu wsi, w miejscu zwanym Niwa. (O tym miejscu przypomina jeszcze dziś drewniany krzyż). Parafia należała wówczas do dekanatu kazimierskiego. W roku 1396 proboszczem parafii był niejaki Pełka[3]
W czasach Reformacji Kacper Smolik, właściciel Bobina, w 1565 spalił i sprofanował kościół i przez 48 lat parafia była w rękach innowierców. W 1595 wieś położona w powiecie proszowickim województwa krakowskiego była własnością kasztelana małogoskiego Sebastiana Lubomirskiego[4]. W 1613 Sebastian Lubomirski, właściciel Bobina, ufundował nowy kościół, modrzewiowy, na obecnym miejscu, a z resztek ruin starego kościoła ufundował wikarię i dom dla nauczyciela w Kazimierzy Wielkiej. Pierwszy proboszcz tego nowego kościoła i przywróconej parafii został wyznaczony przez Stanisława Lubomirskiego, syna Sebastiana, i był nim proboszcz w Podolińcu na Spiszu (obecnie na Słowacji), mieszczanin krakowski, ks. Wojciech Sporewius. Kościół został konsekrowany w 1623 przez biskupa Tomasza Oborskiego. Ówczesnym proboszczem był Gallus Łopiensius. Następnie dokumenty wspominają o proboszczu Marcinie Korabskim, który odbudował kościół po zniszczeniach wojennych (Potop szwedzki 1655 – 1660 i wojna północna 1700 – 1721). Konsekracja kościoła odbyła się 16 sierpnia 1727 przez biskupa sufragana krakowskiego Michała Kunickiego. W 1783 wizytacja biskupia stwierdza, że kościół w Bobinie jest stary i mocno nadrujnowany. Kościółek wyposażony był wtedy w 3 ołtarze:
– główny z Panem Jezusem na krzyżu, na zasuwie św. Anna (tak jest i obecnie),
– w nawie N.M.P. z Dzieciątkiem na rękach, a na zasuwie Niepokalanie Poczęta (obecnie Śmierć św. Józefa)
– ze św. Wincentym, na zasuwie św. Józef (obecnie św. Izydor).
W 1808 Marianna Siemiońska, kolatorka i dziedziczka Bobina, Wolwanowic i Lekszyc, funduje drewniany kościół. Widocznie nie był to solidny budynek skoro już w 1852 groził zawaleniem. Z tego też powodu rozpoczęto w 1861 budowę neogotyckiego kościoła na planie krzyża, z cegły, o wymiarach 40 x 15 łokci, według projektu znanego krakowskiego architekta Filipa Pokutyńskiego. Został on poświęcony i oddany do użytku wiernych w pierwszą niedzielę Adwentu 1869. Jest więc to już czwarty kościół na tym miejscu. Jego fundatorem jest hrabia Alfred Łoś – właściciel Bobina, proboszczem był ks. Władysław Płoszczycki. (Zmarł on 25 grudnia 1888 mając 59 lat i jest pochowany na miejscowym cmentarzu). Parafia liczyła wówczas 320 rodzin: 175 dworskich i 145 włościańskich.
Następnie staraniem proboszcza ks. Ludwika Tymowskiego pobudowano drewnianą dzwonnicę (1892) i babiniec przy południowej stronie kościoła. Zakrystię dobudowano przed II wojną światową. Z okresu międzywojennego pochodzą: piękne witraże, wykonane przez firmę Żeleńskiego z Krakowa, chór drewniany wykonany przez miejscowego stolarza Marcelego Niedźwieckiego oraz 11-sto głosowe organy.
Polichromię, w stylu bizantyjsko-ruskim, tuż po wojnie, wykonał malarz, profesor Adam Stalony-Dobrzański. Została ona odrestaurowana przez artystę malarza Sotirysa Pantopulosa w 1976. Dolna część polichromii, zniszczona przez wilgoć, była odnawiana w 2009 i 2010.
Wewnątrz kościoła znajduje się barokowy ołtarz główny z krucyfiksem z XVII wieku, na zasuwie obraz św. Anny (z 1889), powyżej obraz św. Stanisława. Ołtarz i ambona konserwowane i odnowione w 2011.
W kaplicach bocznych znajdują się barokowe ołtarze z początku XVIII wieku: od północy Matki Bożej Bobińskiej, od południa Św. Wincentego Ferreriusza. W kaplicy północnej można zobaczyć XVII-sto wieczną chrzcielnicę z czarnego marmuru. Na ścianach kościoła znajdują się epitafia inskrypcyjne Jana z Dobnia Dobińskiego (zm. 1689), jego żony Zofii, siostry i brata wystawione w 1710; hrabiego Alfreda Łosia (zm. w 1883) i jego żony Konstancji (zm. 1910); Euzebiusza Skarbek Wojewódzkiego, dra medycyny, właściciela Dalechowic (zm. 1894) i jego żony Anny (zm. 1906) oraz ks. Władysława Płoszczyckiego (zm. 25 grudnia 1888).
W roku 1724 zostało założone przy parafii Bractwo Różańca Św., które działało do okresu międzywojennego.
