Rozważania różańcowe

Czym są rozważania różańcowe?

Chyba każdy katolik zna i w w jak odmawiać różaniec, dla wielu jest to ukochana modlitwa. W trakcie jej odmawiania przechodzimy niejako przez historię zbawczej misji Chrystusa. Przewodniczką po niej jest Maryja. Rozważając poszczególne tajemnice różańca, odkrywamy wielkie bogactwo treści w nich ukrytej. Nie jest to tylko zaduma nad tym, co miało miejsce kiedyś. Wydarzenia te prowadzą nas na drodze wiary, na drodze ku Bogu. Dają światło na nasze życie. Jezus zachęcał, żeby pójść za Nim. Modląc się na różańcu mamy taką okazję.

Rozważania różańcowe

1. Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie

Maryja została postawiona wobec zaskakującego i trudnego zadania. Mocą, aby przez nie przejść, było całkowite zawierzenie Bogu i Jego planom. Pomimo rodzących się pytań i lęków, oddała siebie i swoje życie na wyłączną służbę Panu. Przez swoją pokorę i posłuszeństwo stała się nową Ewą, otwierając drogę na świat Zbawicielowi. Maryja pokazuje nam, czym jest prawdziwa ufność, wiara i pójście za wolą Stwórcy.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryja, choć sama była w stanie błogosławionym, pośpieszyła do swojej starszej krewnej Elżbiety. Nie zważając na trudy podróży, chciała pomóc swojej kuzynce, która też była w ciąży. Troska i obecność, umiejętność ofiarowanie siebie tym, którzy nas potrzebują, to znak dojrzałej miłości. Żywa wiara chrześcijańska wymaga od nas właśnie uczynków, rodzących się z niej. O tym właśnie przypomina nam Maryja.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Niewidzialny Bóg stał się widzialny w postaci kruchego niemowlęcia. Ten, Który istnieje poza czasem, przyszedł w czasie. Słowo, które stało się ciałem w Maryi, przyszło na świat, by przynieść nam Życie. Niepojęta miłość Boga do nas to sprawiła. Miłość, która najpełniej objawiła się w Osobie Jezusa Chrystusa. Zbawiciel świata zrodzony w stajni i położony w żłobie… Uwierzmy tej Miłości i oddajmy się jej w naszym życiu.

4. Ofiarowanie w świątyni

Czy potrafimy dziś siebie ofiarować Panu? By wiara przynosiła owoce, potrzeba, byśmy umieli dawać siebie: nasz czas, uwagę, wysiłek, troskę. Usłużyć ludziom z tego, co mamy. Oddawać Bogu wszystko, co nas cieszy, trapi czy spotyka, każdy dzień. Maryja usłyszała od Symeona proroctwo o cierpieniu. Nie zlękła się, ufała. Dojrzała wiara musi przejść przez niejedną próbę. Wytrwać do końca, to zwycięstwo.

5. Odnalezienie Pana Jezusa

Kiedy wydaje się nam, że zgubiliśmy Jezusa, że Bóg nas opuścił i jest daleko, tak naprawdę oznacza to, że my się oddaliliśmy. Za każdym razem, kiedy spuścimy z oczu Chrystusa, może pojawić się lęk i niepewność. Maryja i Józef znaleźli Jezusa w świątyni. W czasach zagubienia i my tam Go szukajmy. Wracajmy do spraw Ojca, jak do źródła. Tylko w Bogu i Jego miłości do nas możemy prawdziwie się odnaleźć.

2. Tajemnice światła

1. Chrzest w Jordanie

Jezus nie potrzebował chrztu nawrócenia, a jednak przyjął go z rąk Jana. Pokazał przez to, jak wchodzi w nasze życie naznaczone grzechem. Jezus wskazuje tym gestem, że osobiste nawrócenie i odpuszczenie grzechów zawsze jest nowym początkiem, bez którego życie w wierze w ogóle jest niemożliwe. Początkiem drogi przepełnionej nadzieją, która stale powinna prowadzić w jednym kierunku – ku Bogu.

2. Wesele w Kanie Galilejskiej

W Kanie to Maryja spostrzegła, że brakuje wina, i że brak ten może zakłócić radość w tak wspaniałym dniu. Jezus, dokonując swojego pierwszego publicznego cudu właśnie na weselu, wskazuje na rolę, jaką odgrywa rodzina i troska o nią. Cud w Kanie, kiedy to niezbyt czysta woda została zamieniona w młode wino, zapowiada też symbolicznie przyszłą misję Jezusa, zamianę naszej zwykłości i brudu w szczęście i wesele.

3. Głoszenie królestwa Bożego

Jezus głosił Dobrą Nowinę o królestwie, które jest skarbem największym, a jego wzrostu nic nie zatrzyma. Królestwie, w którym człowiek znów będzie mógł być z Bogiem, jak przed grzechem pierworodnym. Nawrócony człowiek w Jezusie może stać się święty, a trwając w wierze, nadziei i miłości, być także świadkiem królestwa, które już jest. Każde słowo i czyn Jezusa niesie ze sobą ogromną treść i jest dla nas źródłem życia.

4. Przemienienie na górze Tabor

Zawsze warto iść z Jezusem na miejsce odosobnione, na górę modlitwy. Tam mamy szansę zarówno lepiej poznać Jego, jak i siebie zobaczyć w Jego świetle. Bycie z Nim i kierowanie się w życiu Jego słowami, pozwalają nam nie dać się wciągnąć w pustkę tego świata i bezsensowną przyziemność. Wznosząc wzrok ku górze, zobaczymy Jezusa. Tylko On daje nam nadzieję na przemianę nas samych i naszego życia.

5. Ustanowienie Eucharystii

Jezus, ustanawiając Eucharystię, podarował nam największy skarb – siebie samego. Tak jak sam się połamał i rozdał nam wszystkim, nas uczy łamać w sobie egoizm i grzech, żebyśmy mogli dawać siebie innym. Eucharystia przenosi nas w Boży wymiar i nieustannie przypomina o Jego miłości do nas. Jest prawdziwym pokarmem w drodze do wiecznego życia, źródłem siły, jedności i błogosławieństwa.

3. Tajemnice bolesne

1.Modlitwa w Ogrójcu

W Ogrójcu Jezus przeżywał najtrudniejszą próbę, w której musiał zmierzyć się ze swoją ludzką naturą. Przerażenie, rozterki, osamotnienie w lęku i bezradności. Każdy z nas miewa czasem swój Ogrójec. Ważne, żebyśmy umieli wtedy naśladować Jezusa, trwali w ufności wobec miłości Ojca i znaleźli w sobie zgodę na Jego wolę. To bardzo trudne doświadczenie, ale daje nam ostatecznie pokój i siłę z niego płynącą.

2. Biczowanie

Rzymska chłosta bywała zabójcza, a Jezus ze spokojem przyjął cierpienie. Wiedział, jakiego zadania się podjął i był we wszystkim wierny Ojcu. Wiedział, że w Jego Krwi zostanie zawarte nowe i wieczne przymierze Boga z ludźmi. W Jego ranach nasze uzdrowienie. Uzdrowienie naszych dusz, byśmy umieli kochać, tak jak On, także nieprzyjaciół. Umieli przyjąć na siebie ciosy, uczynić z siebie dar dla innych…

3. Cierniem ukoronowanie

Jezus ukoronowany cierniem, bity, opluwany i wyszydzany, w płaszczu przysychającym do ran. Bóg, który daje siebie poniżać w okrutny sposób. Coś niebywałego? Owszem. Czy teraz jednak brakuje ludzi, którzy się tak wobec Niego zachowują? Jezus zgodził się przejść przez to upokorzenie. Tajemnica ta kieruje nasze spojrzenie na kwestię godności istoty ludzkiej, której nigdy nie powinniśmy naruszać.

4. Dźwiganie krzyża

Chrystus obarczył się naszymi grzechami i poniósł ten przytłaczający ciężar na Golgotę. Wszystko po to, by wybawić nas od zła i śmierci. Nie ma człowieka, który nie miałby własnego krzyża. Jezus pomaga nam je nieść na naszych drogach krzyżowych i uczy nas, że miłość to także noszenie brzemion jedni drugim. Nie odrzucajmy swoich krzyży. On chce, byśmy szli za nim. Tm, gdzie możemy innym pomóc, pomagajmy.

5. Ukrzyżowanie

Syn Boży, aby wyzwolić człowieka spod władzy śmierci, nie cofnął się przed doświadczeniem przejścia przez nią. Niebywała to śmierć, która przyniosła nam życie. W tajemnicy śmierci na krzyżu uczymy się, że umieranie ma wiele wymiarów. Jezus pomaga też nam zmierzyć się z myślą o śmierci, gdyż na niej nic się nie kończy, a dopiero zaczyna. Pod krzyżem stała Maryja, wiernie, ufnie, cierpiąc tak, jak Jej Syn.

4. Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie

Uczniom, pogrążonym w rozpaczy, początkowo z trudem przychodzi uwierzyć w Zmartwychwstanie, choć Jezus je zapowiedział. Trudno się dziwić, wszak to coś przekraczającego ludzką myśl. Boża Miłość okazuje swą niezwykłą potęgę. Śmierć nie mogła zapanować nad Jezusem Chrystusem, zerwał On jej kajdany. Oznacza to, że my także możemy przejść ze śmierci do życia, bo on zrobił to pierwszy. I żyje!

 2. Wniebowstąpienie

Chrześcijanin nie jest człowiekiem myślącym tylko o niebie. Jak najkonkretniej powinien żyć tu, na ziemi, prawdziwie tak, jak nauczał Chrystus. Królestwo Boże nie jest z tego świata, ale może objawiać się już tu, w nas, bo to królestwo miłości. Jezus, zanim wstąpił do Ojca, powierzył uczniom zadanie misyjne. Zależy Mu na każdym człowieku, żeby do Niego przyszedł, bo umarł przecież za wszystkich.

3. Zesłanie Ducha Świętego

W Wieczerniku Apostołowie byli zgromadzeni wokół Maryi. Oni zalęknieni, w niepewności, Ona nie. Znała już tego, na którego czekali. Kiedy uczniowie zostali napełnieni Duchem Świętym, od razu wyszli na zewnątrz i odważnie, z wielką Mocą zaczęli głosić. Jakże my potrzebujemy Ducha Chrystusa, Ducha Miłości, by nie ulec duchowi tego świata. Otwierajmy się na Niego i pozwólmy Mu działać.

 4. Wniebowzięcie Maryi

Maryja, poczęta bez grzechu pierworodnego, całe życia była wierna łasce, którą otrzymała. Osiągnęła najwyższy stopień świętości, jaki może osiągnąć stworzenie. Śmierć nie mogła Jej dotknąć, z duszą i ciałem Bóg wziął Ją do nieba. Jest naszą najpotężniejszą Orędowniczką i Matką. Pokazała nam całą sobą, że Bogu można powierzyć absolutnie wszystko, bo On nas kocha.

5. Ukoronowanie Matki Bożej

Maryja, najdoskonalsze i najpiękniejsze ze stworzeń, jest Królową Aniołów i naszą. Jest Królową, bo Jezus pokazał, na czym polega według Niego królowanie – to służenie. Maryja, cicha i pokorna, wieczna Służebnica, tak bardzo chce pomagać nam dostać się do nieba, chce, byśmy słuchali Jej Syna i stawali się takimi, jakimi Bóg chce nas mieć, czyli świętymi.