W artykule przedstawiamy, czym jest spowiedź. Formułka do spowiedzi jest uznawana przez wiele osób za „klucz” do tego sakramentu. Czy słusznie?
Czym jest spowiedź święta?
Spowiedź święta, czyli sakrament pokuty i pojednania, polega na odnowieniu więzi z Bogiem, która została z naszej strony naruszona przez grzech. Podczas spowiedzi wyznajemy popełnione grzechy kapłanowi. Kapłana obowiązuje tajemnica spowiedzi, więc to, co powiemy, nie wychodzi poza konfesjonał. Formułka spowiedzi wcale nie jest tutaj kluczową sprawą. Z religijnego punktu widzenia, najważniejsza jest przemiana rzeczywistości serca.
Kiedy wymagana jest spowiedź święta?
Zgodnie z zasadami Kościoła katolickiego, wyznawcy powinni spowiadać się przynajmniej raz do roku w okresie wielkanocnym. Kościół zaleca jednak, by spowiadać się częściej. Warto pamiętać, że do komunii świętej można podejść wyłącznie, kiedy „mamy czyste sumienie” (jesteśmy w stanie łaski uświęcającej). Dlatego spowiadamy się wtedy, kiedy chcemy oczyścić się z grzechów przed komunią.
Kto może przystąpić do spowiedzi?
Z zasady każdy może przystąpić do spowiedzi, są jednak sytuacje, kiedy kapłan odmówi rozgrzeszenia. Rozgrzeszenia nie otrzymają osoby, które nie zamierzają zmienić grzesznego sposobu życia. Rozgrzeszenie będzie też niemożliwe wobec osób, na które nałożono ekskomunikę (ekskomunika musi być najpierw zdjęta).
Formuła spowiedzi w Kościele katolickim
Poniżej podana została formuła spowiedzi. (Słowa wypowiadane przez penitenta, to znaczy osobę przystępującą do spowiedzi, zostały wyróżnione.) Formuła spowiedzi świętej jest następująca.
Po uklęknięciu przed konfesjonałem, powiedz: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Kapłan odpowie Ci: Na wieki wieków, amen.
Uczyń znak krzyża, mówiąc: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, amen.
Następnie kapłan może powiedzieć kilka słów, aby zachęcić Cię do szczerego i ufnego wyznania grzechów.
Mówisz: Ostatni raz u spowiedzi świętej byłem / byłam… Tutaj informujesz, kiedy ostatnim razem spowiadałeś się. Nie musisz podawać dokładnej daty. Wystarczy, że powiesz: miesiąc temu, dwa lata temu, wiele lat temu.
Pokutę zadaną wypełniłem / wypełniłam. (Oczywiście, jeśli tego nie zrobiłeś, musisz o tym wspomnieć).
Od ostatniej spowiedzi obraziłem / obraziłam Pana Boga następującymi grzechami… Tutaj wymieniasz swoje grzechy. Powinieneś wymienić grzechy lekkie oraz ciężkie, przy czym przy ciężkich podajesz liczbę (jeśli nie możesz podać dokładnej liczby, spróbuj określić, jak często się to działo) i w jakich okolicznościach. Oczywiście, nie chodzi o wchodzenie w szczegóły; po prostu powiedz to, co wydaje Ci się ważne.
Po wyznaniu wszystkich grzechów, powiedz: Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie serdecznie żałuję, postanawiam poprawę, proszę o naukę, pokutę i rozgrzeszenie.
Kapłan może udzielić Ci nauki i zadać pokutę. Potem kapłan zachęci Cię do okazywania żalu za grzechy, a Ty mówisz trzykrotnie: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu.
Następnie kapłan wypowie formułę rozgrzeszenia, kończąc słowami: … I ja odpuszczam Tobie grzechy, w imię Ojca, Syna i ducha Świętego.
Odpowiadasz: Amen.
Na zakończenie kapłan powie: Wysławiajmy Pana, bo jest dobry.
Odpowiadasz: A Jego miłosierdzie trwa na wieki.
Kapłan pozwoli Ci odejść, mówiąc: Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w pokoju.
Zapuka w konfesjonał. Dziękujesz, mówiąc: Bóg zapłać.
Nie ma obowiązku całowania stuły. Pamiętać należy, że jest to tylko regułka spowiedzi. Jeśli od dawna się nie spowiadałeś, z pewnością stresujesz się, że coś pomieszasz. W takiej sytuacji spowiednik pomoże Ci, nie będzie Cię potępiał. Najważniejsze jest to, co dzieje się w sercu, a nie to, czy poprawnie wypowiadasz każde słowo.
Warunki dobrej spowiedzi
Żeby spowiedź była owocna w Twoim życiu, powinieneś spełnić warunki dobrej spowiedzi. Pierwszym warunkiem jest (1) rachunek sumienia. Rachunek sumienia jest podstawą przygotowania się do spowiedzi, w jego trakcie zastanawiamy się nad przeszłością i przypominamy sobie popełnione grzechy. Drugim warunkiem jest (2) żal za grzechy. Jeśli nie czujesz żalu za popełnione grzechy (lub nie uważasz swoich uczynków za grzeszne), przystępowanie do spowiedzi nie ma sensu. Kolejny warunek to (3) mocne postanowienie poprawy. Jeśli żałujesz za grzechy, z pewnością chcesz zmienić swoje postępowanie. Pamiętaj, że fundamentem dla zmiany zachowań jest modlitwa i wiara we wspierającą Bożą miłość. Czwartym warunkiem jest (4) wyznanie grzechów. Nie zatajaj żadnego grzechu na spowiedzi, ponieważ wtedy nie będzie ona ważna. Wreszcie ostatnim warunkiem jest (5) zadośćuczynienie Bogu i bliźniemu. Spróbuj wynagrodzić osobom, które zostały dotknięte Twoimi grzechami.
Spowiedź święta jest ważna dla każdego katolika. Nie powinniśmy unikać tego sakramentu w żadnym stopniu. Ja osobiście czuje się zawsze zdecydowanie lepiej po spowiedzi, chodzę regularnie co niedziela – wtedy poniedziałek jest dużo, dużo lepszy 🙂
Osobiście uważam się za katolika ale staram się nie korzystać ze „spowiedzi świętej”. Mam jakiś uraz do naszego kleru. Znam wszystkich księży z parafii prywatnie, wiem w jaki sposób podchodzą do tematu. Czy uważacie, że „żalenie się” z popełnionych błędów, nie zawsze prostych, bardzo często wstydliwych jest normą? Jakoś nie czuję tego w ogóle.
Tak często? Jak nie ma grzechu ciężkiego to jest przesada… spowiedź nie jest od poprawiania samopoczucia , to efekt wtórny.
Marianna z jednej strony masz rację, ale z drugiej strony komentarz Jana też ma w sobie trochę racji. Sama osobiście chodzę na spowiedź świętą, ale mam wielu znajomych którzy z tych samych powodów co Jan przestali do tego podchodzić tak jak kiedyś. Czy waszym zdaniem zmierza to w dobrą stronę?
To zmierza w jak najgorszym kierunku…
Dla mnie nie ma czegoś takiego jak brak spowiedzi – czuje wewnętrzną potrzebę wyspowiadania się ze wszystkich grzechów dlatego co najmniej raz w miesiącu (jak musze to nawet czesciej) chodzę się wyspowiadać. Wierzę w Boga z całego serca i czuję, że właśnie tak powinien zachowywać się wierny.
I to jest ok